Beste Max, Bij deze een poging tot het bespreken van je werk: “In Progress I guess”.
Bij deze heb je weer een heleboel beelden gecombineerd die in het eerste opzicht (voor de toeschouwer) niet veel met elkaar te maken hebben, of lijken te hebben. Zelf wist ik weer niet wat ik moest denken, maar wat ik op het eerste opzicht wel erg mooi vind, is dat je in al de “chaos” toch nog een samenhang creëert. Hierbij primeert het gevoel bij de toeschouwer op wat het nu echt te betekenen heeft, net zoals je vorig werk. Ik kan het ook interpreteren als iets “subliem” omdat het mij geen gevoel van harmonie bezorgt, of mij geruststelt, maar de benaming “subliem” valt voor mij toch net uit deze marge aangezien ik nog wel vat kan hebben op elk apart onderdeel van je werk en omdat ik niet per se ontregeld wordt door uw werk/een beangstigend gevoel krijg.
Je kunstwerk is een mooi spel van materie. Je kan de stoffen en materialen dat in uw werk verwerkt worden bij wijze van spreken al bijna aanvoelen. Al deze elementen worden samengebracht, maar samen vormen ze, in mijn ogen, geen doel. Ze hebben in het geheel geen belang of doel,… Het is gewoon een werk waarbij jouw vrijheid getoond wordt en waarbij je uitbeeldt/letterlijk tekent wat er juist omgaat in uw (leef)omgeving/wat je denkt. Het subject (bv de persoon van op uw werk),krijgt hierdoor een extra dimensie omdat er veel meer betekenis wordt gegeven aan het subject zelf. Je krijgt onbewust een beeld van het subject, terwijl dat dat op het eerste zicht totaal niet wordt verteld.
Ik heb ook het gevoel dat je de toeschouwer echt wilt doen laten nadenken en elk apart onderdeel wil laten voelen, waardoor jouw werk niet een werk wordt waarbij men na 5 seconden weer voorbij loopt. De mysterie achter uw werk zorgt voor curiositeit bij de toeschouwer (alvast bij dan toch!)
Beste Max,
BeantwoordenVerwijderenBij deze een poging tot het bespreken van je werk: “In Progress I guess”.
Bij deze heb je weer een heleboel beelden gecombineerd die in het eerste opzicht (voor de toeschouwer) niet veel met elkaar te maken hebben, of lijken te hebben. Zelf wist ik weer niet wat ik moest denken, maar wat ik op het eerste opzicht wel erg mooi vind, is dat je in al de “chaos” toch nog een samenhang creëert. Hierbij primeert het gevoel bij de toeschouwer op wat het nu echt te betekenen heeft, net zoals je vorig werk. Ik kan het ook interpreteren als iets “subliem” omdat het mij geen gevoel van harmonie bezorgt, of mij geruststelt, maar de benaming “subliem” valt voor mij toch net uit deze marge aangezien ik nog wel vat kan hebben op elk apart onderdeel van je werk en omdat ik niet per se ontregeld wordt door uw werk/een beangstigend gevoel krijg.
Je kunstwerk is een mooi spel van materie. Je kan de stoffen en materialen dat in uw werk verwerkt worden bij wijze van spreken al bijna aanvoelen. Al deze elementen worden samengebracht, maar samen vormen ze, in mijn ogen, geen doel. Ze hebben in het geheel geen belang of doel,… Het is gewoon een werk waarbij jouw vrijheid getoond wordt en waarbij je uitbeeldt/letterlijk tekent wat er juist omgaat in uw (leef)omgeving/wat je denkt. Het subject (bv de persoon van op uw werk),krijgt hierdoor een extra dimensie omdat er veel meer betekenis wordt gegeven aan het subject zelf. Je krijgt onbewust een beeld van het subject, terwijl dat dat op het eerste zicht totaal niet wordt verteld.
Ik heb ook het gevoel dat je de toeschouwer echt wilt doen laten nadenken en elk apart onderdeel wil laten voelen, waardoor jouw werk niet een werk wordt waarbij men na 5 seconden weer voorbij loopt. De mysterie achter uw werk zorgt voor curiositeit bij de toeschouwer (alvast bij dan toch!)
Mooi en interessant werk!